ਸਿਆੜ

ਇਹ ਰੇਲਾ ਸੋਚਾਂ ਦਾ ਕੁਛ ਏਦਾਂ ਚੱਲਦਾ ਏ ਬੀਤੇ ਦੀਆਂ ਤਹਿਆਂ ਦੀ ਅਣਦੇਖੀ ਨੁੱਕਰ ਚੋਂ ਅਣਬੋਲਿਆ ਬੋਲ ਕੋਈ ਭੁੱਲ ਚੁੱਕਾ ਖਾਬ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਚਾਅ ਅੰਞਾਣੇ ਦੀ ਉਂਗਲੀ ਫੜ ਤੁਰ ਪੈਂਦਾ ਤਾਂਘਾਂ ਦੇ ਵੇਹੜੇ ਹੋ ਸੋਚੀਂ ਆ ਰਲਦਾ ਏ ਇਹ ਰੇਲਾ ਸੋਚਾਂ ਦਾ ਏਦਾਂ ਹੀ ਚੱਲਦਾ ਏ ! ਯਾਦਾਂ ਤੇ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਵਖਰੇਵਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਯਾਦਾਂ ਤਾਂ ਬੀਤੇ ਦਾ ਪਰਛਾਵਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਸੋਚਾਂ ਦਾ ਤਾਂ ਘੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਬਹੁਤ ਬੜਾ ਉਸ ਵਿਚ ਸਮਾ ਜਾਂਦੇ ਬੀਤੇ ਜਾਂ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸਭ ਪੜਾ ਫਿਰ ਇੱਕ ਸੰਸਾਰ ਨਿਰਾ ਤਾਂਘਾਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਕੋਈ ਨੁੱਕਰ ਯਾਦਾਂ ਵਿਚ ਵਸਦੀ ਏ ਤੇ ਦੂਜੀ ਕੋਈ ਤੰਦ ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਦਾ ਬਾਲਣ ਬਣ ਧੁਖਦੀ ਏ ਧੂਆਂ ਇਸ ਬਾਲਣ ਦਾ ਅਖਾਂ ਨੂੰ ਮਲ ਮਲ ਕੇ ਦਿਲ ਹੀ ਫਿਰ ਝੱਲਦਾ ਹੈ ਇਹ ਰੇਲਾ ਸੋਚਾਂ ਦਾ ਏਦਾਂ ਹੀ ਚੱਲਦਾ ਹੈ ! ਸੋਚਾਂ ਦਾ ਇਹ ਦਰਿਆ ਵਹਿੰਦਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਏ ਕਦੇ ਟਿਕ ਨਾ ਬਹਿੰਦਾ ਏ ਕਦੇ ਅਫਲਾਤੂਨ ਬਣੇ ਕਦੇ ਈਸਾ ਬਣ ਆਵੇ ਕਦੇ ਨਿਤਸ਼ੇ ਬਣ ਹੱਸੇ ਸੁਕਰਾਤ ਬਣੇ ਕਿਧਰੇ ਮਹੁਰਾ ਦਾ ਪਿਆਲਾ ਪੀ ਜੀਣੇ ਦਾ ਵੱਲ ਦੱਸੇ ਮਨਸੂਰ ਕਦੇ ਬਣ ਕੇ ਸੂਲੀ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਜਾਵੇ ਕਦੇ ਨਾਨਕ ਬਣ ਆਵੇ ਤੁਰ ਪਏ ਉਦਾਸੀਆਂ ਤੇ ਸੰਗ ਲੈ ਮਰਦਾਨੇ ਨੂੰ ਚਹੁੰ ਕੂਟੀਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਲਾਲੋ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਬਾਬਰ ਜਰਵਾਣੇ ਨੂੰ ਖਰੀਆਂ ਹੀ ਸੁਣਾਂਦਾ ਹੈ ਤੁਰ ਕੇ ਨਨਕਾਣੇ ਤੋਂ ਦੋ ਸਦੀਆਂ ਕਰ ਪੈਂਡਾ ...

ਸੰਤ ਰਾਮ ਉਦਾਸੀ ਓ ਲੈ ਆ ਤੰਗਲ਼ੀ...... ਗਲ਼ ਲੱਗ ਕੇ ਸੀਰੀ ਦੇ ਜੱਟ ਰੋਵੇ, ਬੋਹਲ਼ਾਂ ਵਿਚੋਂ ਨੀਰ ਵਗਿਆ। ਓਏ!ਲੈ ਆ ਤੰਗਲ਼ੀ ਨਸੀਬਾਂ ਨੂੰ ਫਰੋਲ਼ੀਏ, ਤੂੜੀ ਵਿਚੋਂ ਪੁੱਤ ਜੱਗਿਆ। ਓ ਲੈ ਆ ਤੰਗਲ਼ੀ...... ਸਾਡੇ ਪਿੜ ਵਿਚ ਤੇਰੇ ਗਲ਼ ਚੀਥੜੇ ਨੀ, ਮੇਰੀਏ ਜਵਾਨ ਕਣਕੇ। ਕੱਲ੍ਹ ਸ਼ਾਹਾਂ ਦੇ ਗੋਦਾਮਾਂ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ਼ੇਂ, ਤੂੰ ਸੋਨੇ ਦਾ ਪਟੋਲਾ ਬਣ ਕੇ। ਤੂੰ ਵੀ ਬਣ ਗਿਆ ਗ਼ਮਾਂ ਦਾ ਗੁਮੰਤਰੀ, ਓ ਮੇਰੇ ਬੇਜ਼ੁਬਾਨ ਢੱਗਿਆ........ ਓ ਲੈ ਆ ਤੰਗਲ਼ੀ...... ਸਾਡਾ ਘੁੱਟੀਂ-ਘੁੱਟੀਂ ਤੇਲ ਖ਼ੂਨ ਪੀ ਗਿਆ, ਤੇ ਖਾਦ ਖਾ ਗਈ ਹੱਡ ਖਾਰ ਕੇ। ਬੋਲੇ ਬੈਂਕ ਦੀ ਤਕਾਵੀ ਵਹੀ ਅੰਦਰੋਂ, ਬਈ ਬੋਹਲ਼ ਨੂੰ ਖੰਗੂਰਾ ਮਾਰ ਕੇ। ਸਾਨੂੰ ਬਿਜਲੀ ਝੰਜੋੜਾ ਏਨਾ ਮਾਰਿਆ, ਕਿ ਸੱਧਰਾਂ ਨੂੰ ਲਾਂਬੂ ਲੱਗਿਆ। ਓ ਲੈ ਆ ਤੰਗਲ਼ੀ........ ਨੀ ਧੀਏ! ਕਿਹੜੇ ਨੀ ਭੜੋਲੇ ਵਿਚ ਡੱਕ ਲਾਂ, ਮੈਂ ਤੇਰੀਆਂ ਜਵਾਨ ਸੱਧਰਾਂ। ਵੱਢ ਖਾਣੀਆਂ ਸੱਸਾਂ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰਿਆ, ਹੈ ਸਾਡੀਆਂ ਸਮਾਜੀ ਕਦਰਾਂ। ਧੀਏ! ਕਿਹੜੇ ਮੈਂ ਨਜੂਮੀਆਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛ ਲਾਂ, ਕਿਉਂ ਚੰਨ ਨੂੰ ਸਰਾਪ ਲੱਗਿਆ? ਓ ਲੈ ਆ ਤੰਗਲ਼ੀ....... ਸੁੱਕੇ ਜਾਣ ਨਾ ਬੋਹਲ਼ਾਂ ਦਾ ਮਾਰ ਮਗਰਾ, ਜੋ ਮਾਰਦੇ ਨੇ ਜਾਂਦੇ ਚਾਂਗਰਾਂ। ਅੱਕ ਝੱਖੜਾਂ ਨੇ ਤੂੜੀ ਨੂੰ ਬਖੇਰਿਆ, ਹੈ ਖੇਤਾਂ ‘ਚ ਬਰੂਦ ਵਾਂਗਰਾਂ। ਹੁਣ ਸਾਡਿਆਂ ਹੀ ਹੱਥਾਂ ਨੇ ਹੀ ਚੋਵਣਾ, ਜੋ ਮਿਹਨਤਾਂ ਨੂੰ ਮਾਖੋਂ ਲੱਗਿਆ। ਓ ਲੈ ਆ ਤੰਗਲ਼ੀ............ ਮਾਂ ਧਰਤੀਏ ਤੇ...

ਪਾਸ਼ ਦੀ ਕਵਿਤਾ                              ਸੱਚ ਤੁਸਾਂ ਦੇ ਮੰਨਣ ਜਾਂ ਨਾ ਮੰਨਣ ਵਿਚ, ਸੱਚ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ| ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੁਖਦੇ ਅੰਗਾਂ ਤੇ ਸੱਚ ਨੇ ਇਕ ਜੂਨ ਭੋਗੀ ਹੈ| ਤੇ ਹਰ ਸੱਚ ਜੂਨ ਭੋਗਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਯੁੱਗ ਵਿਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਇਹ ਯੁੱਗ ਹੁਣ ਖੇਤਾਂ ਤੇ ਮਿੱਲਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਫੌਜਾਂ ਦੀਆਂ ਕਤਾਰਾਂ ਵਿਚ ਵਿਚਰ ਰਿਹਾ ਹੈ| ਕੱਲ੍ਹ ਜਦ ਇਹ ਯੁੱਗ, ਲਾਲ ਕਿਲ੍ਹੇ ਉਪਰ ਸਿੱਟਿਆਂ ਦਾ ਤਾਜ ਪਹਿਨੀਂ, ਸਮੇਂ ਦੀ ਸਲਾਮੀ ਲਏਗਾ, ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚ ਦੇ ਅਸਲ ਅਰਥ ਸਮਝ ਆਵਣਗੇ| ਹੁਣ ਸਾਡੀ ਉਪਦਰੀ ਜ਼ਾਤ ਨੂੰ, ਇਸ ਯੁੱਗ ਦੀ ਫ਼ਿਤਰਤ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਆਖ ਸਕਦੇ ਹੋ; ਇਹ ਕਹਿ ਛੱਡਣਾ, ਕਿ ਝੁੱਗੀਆਂ ’ਚ ਪਸਰਿਆ ਸੱਚ, ਕੋਈ ਸ਼ੈਅ ਨਹੀਂ ! ਕੇਡਾ ਕੁ ਸੱਚ ਹੈ ? ਤੁਸਾਂ ਦੇ ਮੰਨਣ ਜਾਂ ਨਾ ਮੰਨਣ ਵਿਚ ਸੱਚ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ.....    ਖੁੱਲੀ ਚਿੱਠੀ ਮਸ਼ੂਕਾਂ ਨੂੰ ਖਤ ਲਿਖਣ ਵਾਲਿਓ| ਜੇ ਤੁਹਾਡੀ ਕਲਮ ਦੀ ਨੋਕ ਬਾਂਝ ਹੈ ਤਾਂ ਕਾਗਜ਼ਾ ਦਾ ਗਰਭਪਾਤ ਨਾ ਕਰੋ| ਤਾਰਿਆਂ ਵੱਲ ਤੱਕ ਕੇ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਲਿਆਉਣ ਵਾਲਿਓ! ਨਸੀਹਤ ਦੇਣ ਵਾਲਿਓ! ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਜਦ ਆਈ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਤਾਰੇ ਦਿਖਾ ਦੇਏਗੀ| ਬੰਦੂਕਾਂ ਵਾਲਿਓ! ਜਾਂ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਬੰਦੂਕ ਦਾ ਮੂੰਹ ਦੁਸ਼ਮਣ ਵੱਲ ਕਰ ਦਿਓ ਤੇ ਜਾਂ ਆਪਣੇ...

  ਸੋਨੇ ਦੀ ਸਵੇਰ ਸੋਨੇ ਦੀ ਸਵੇਰ ਜਦੋਂ ਆਊ ਹਾਣੀਆਂ, ਨਚੇਗਾ ਅੰਬਰ ਭੂਮੀ ਗਾਊ ਹਾਣੀਆਂ ! ਮਿਹਨਤਾਂ ਦਾ ਮੁੱਲ ਆਪ ਪਾਉਣਾਂ ਲੋਕਾ ਨੇਂ, ਧਰਤੀ ਤੇ ਸਵਰਗ ਬਨਾਉਣਾਂ ਲੋਕਾ ਨੇ ! ਇਕੋ ਜਿੰਨੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਜੀਣ ਨੂੰ, ਬਚੇਗਾ ਨਾ ਲੋਟੂ ਕੋਈ ਲਹੂ ਪੀਣ ਨੂੰ ! ਸੂਹਾ ਝੰਡਾ ਉੱਚਾ ਲਹਿਰਾਊ ਹਾਣੀਆਂ, ਨਚੇਗਾ ਅੰਬਰ ਭੂਮੀ ਗਾਊ ਹਾਣੀਆਂ ! ਭੁੱਖਾ ਰਹੂਗਾ ਸੋਊ ਨਾ ਕੋਈ ਫੁੱਟਪਾਥ ਤੇ, ਜੀਣ ਦਾ ਸਮਾਨ ਹੋਊ ਸਬ ਵਾਸਤੇ ! ਰੋਲੂਗਾ ਨਾ ਕੋਈ ਸਧਰਾਂ ਕਵਾਰੀਆਂ, ਦਿਲ ਤੇ ਗਰੀਬ ਦੇ ਨਾ ਫੇਰੂ ਆਰੀਆਂ ! ਤਕੜਾ ਨਾ ਮਾੜੇ ਨੂੰ ਸਤਾਊ ਹਾਣੀਆਂ, ਨਚੇਗਾ ਅੰਬਰ ਭੂਮੀ ਗਾਊ ਹਾਣੀਆਂ ! ਭੁੱਖਾ ਕਿਸੇ ਮਾਂ ਦਾ ਨਾ ਜਵਾਕ ਰੋਓੂਗਾ, ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇਨਸਾਫ਼ ਹੋਓੂਗਾ ! ਜੁਗਾਂ ਦੇ ਲਤਾੜੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ `ਚ ਆਉਣਗੇ , ਜਨਤਾ ਦੇ ਦੋਸ਼ੀ ਪੂਰੀ ਸਜਾ ਪਾਉਣਗੇ ! ਡਰੂ ਨਾ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਡਰਾਓੂ ਹਾਣੀਆਂ, ਨਚੇਗਾ ਅੰਬਰ ਭੂਮੀ ਗਾਓੂ ਹਾਣੀਆਂ ! ਵੈਰ ਭਾਵ ਅਤੇ ਸਾੜੇ ਮੁੱਕ ਜਾਣਗੇ, ਮਜ਼ਹਬਾਂ ਦੇ ਵੱਟਾਂ ਬੰਨੇ ਟੁੱਟ ਜਾਣਗੇ ! ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਇੱਕੋ ਹੀ ਜਮਾਤ ਹੋਵੇਗੀ, ਰੋਜ ਹੀ ਦਿਵਾਲ਼ੀ ਵਾਲੀ ਰਾਤ ਹੋਵੇਗੀ ! ਰੱਜ-ਰੱਜ ਖਾਣਗੇ ਕਮਾਓੂ ਹਾਣੀਆਂ, ਨਚੇਗਾ ਅੰਬਰ ਭੂਮੀ ਗਾਓੂ ਹਾਣੀਆਂ !                                    ਅਵਤਾ...

  ਬਿੰਨੀ ਬਰਨਾਲਵੀ ਮੇਰੇ ਗੁਆਂਢੀ ਸ਼ਹਿਰ ਬਰਨਾਲਾ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਬਿੰਨੀ ਦੀ ਇਹ ਕਵਿਤਾ ਪਸੰਦ ਆਈ ਤੇ ਮੈਂ ਇਹ ਕਵਿਤਾ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਵੀਰ ਬਿੰਨੀ ਦਾ ਵੀ ਧੰਨਵਾਦ  ਕਰਨਾਂ ਚਾਹਾਂਗਾ ਜਿਸਨੇਂ ਕਿ ਇਹ ਕਵਿਤਾ ਮੈਨੂੰ ਭੇਜੀ....... ਇਕ ਹੋਰ ਇਤਿਹਾਸ.... ਐਵੇਂ ਊਂਘਦੇ-ਰੀਂਗਦੇ, ਰੋਂਦੇ-ਕੁਰਲਾਉਂਦੇ, ਡਿੱਗਦੇ-ਢਹਿੰਦੇ, ਲੇਲੜੀਆਂ ਕੱਢਦੇ, ਦਿਨ ਕੱਟਣ ਨੂੰ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੇ । ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ 'ਚ ਖੌਫ ਦਾ ਪਾਣੀ ਦੇਣਾ, ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਭੁੱਲਾ ਕੇ ਅੰਤਲੇ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦੇਣਾ। ਇਕ ਰੋਟੀ ਤੇ ਘਿਓ ਲਾ, ਸਾਬਾ ਰੋਟੀਆਂ ਦਾ ਚੋਪੜਨਾ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਹੀਂ। ਚੁੱਲੇ ਦੀ ਅੱਗ ਤੇ, ਸੀਨੇ 'ਚ ਬਲਦੀ ਅੱਗ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਫਰਕ ਹੁੰਦੈ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਇਤਿਹਾਸ ਨੂੰ ਭੁੱਲਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਇਤਿਹਾਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲ ਸਕਦੇ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਇਤਿਹਾਸ ਤੇ ਬਣੀਆਂ, ਆਪਣੇ ਯੋਧਿਆਂ ਦੀਆਂ ਪੈੜਾਂ ਨੂੰ ਮਿਟਣ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ। ਹੋ ਸਕਿਆ ਤਾਂ ਪੈੜਾਂ ਤੇ ਪੈੜਾਂ, ਬਣਾਉਣ ਲਈ, ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਕੁੱਝ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ, ਸੂਲਾਂ ਚੋਭ ਪੈਰੀਂ, ਤੁਪਕਾ-ਤੁਪਕਾ ਲਹੂ ਨਾਲ, ਇਕ ਹੋਰ ਇਤਿਹਾਸ ਸਿਰਜੀਏ, ਪਰ ਗੱਲਾਂ ਨਾਲ ਮਹਿਲ ਨਹੀਂ ਬਣੀਦੇ, ਯੁੱਗ ਪਲਟਣ ਲਈ ਤਖਤਿਆਂ ਨੂੰ, ਪਲਟਣਾ ਪੈਂਦਾ। ਤੇ ਇਸ ਲਈ ਕੱਲੇ-ਕਾਰੇ ਬੰਦੇ ਦੀ ਨਹੀਂ, ਲੋੜ ਹੈ, ਕਾ...

                              ਗਜ਼ਲ ਇੱਕ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਬਲਦਾ ਕੋਈ ਚਿਰਾਗ ਨਹੀਂ। ਉਂਝ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਹਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬੁਝਿਆ ਕੋਈ ਚਿਰਾਗ ਨਹੀਂ। ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਤਰਬਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਕਰ ਸੁਰਜੀਤ ਦੇਵੇ, ਯਾਰਾ ਤੇਰੀ ਉਂਗਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਐਸੀ ਕੋਈ ਮਿਰਜਾਬ ਨਹੀਂ। ਮੇਰੇ ਘਰ ਨੂੰ ਲੁੱਟਣ ਵਾਲੇ ਮੇਰੇ ਹੀ ਕੁੱਝ ਆਂਪਣੇ ਨੇਂ, ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਲਾਈ ਅੱਗ ਨੇਂ ਕੀਤਾ ਮੈਂ ਬਰਬਾਦ ਨਹੀਂ। ਹਰ ਇੱਕ ਫੁੱਲ ਗੁਲਾਬ ਦੇ ਅੰਦਰ ਨਾਗ ਉੱਡਣਾਂ ਰਹਿੰਦਾ ਏ, ਜਿਸ ਦੇ ਡੰਗ ਦੀ ਜਣੇਂ ਖਣੇਂ ਤੋਂ ਝੱਲੀ ਜਾਂਦੀ ਤਾਬ ਨਹੀਂ। ਸੱਤ ਅਸਮਾਨੀਂ ਦੂਰ ਉਡਾ ਕਾ ਉਹਨੇਂ ਕੀ ਲੈ ਜਾਣਾ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਘਰ ਤੱਕ ਆਵੇ ਉੱਡਕੇ ਉਹ ਐਸਾ ਪਰਵਾਜ ਨਹੀਂ। 'ਸੇਖੋਂ' ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਜੋ ਮਾਤਮ ਦੇਣ ਹੈ ਸਬ ਅਜੀਜ਼ਾਂ ਦੀ, ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਸਿਰ ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਦੇਣਾ ਇਹ ਇਲਜ਼ਾਮ ਨਹੀਂ।                                                       ਪ੍ਰਗਟ ਸੇਖੋਂ                                    ...

   ਕਵਿਤਾ ਅ ਸੀਂ ਤਾਂ ਸਮਝੇ ਸੀ  ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਤੌੜੇ ਦੇ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਵਰਗਾ ਅਹਿਸਾਸ ਤੂਤ ਦੀ ਛਾਂ ਵਰਗੀ ਠੰਡਕ ਘਰ ਦੀ ਕੱਢੀ ਦੇ  ਪਹਿਲੇ ਤੋੜ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਮਹਿਬੂਬ ਦੀਆਂ ਝਾਂਜਰਾਂ 'ਚੋਂ ਸਿਮਦਾ ਮਿੱਠਾ ਸੰਗੀਤ ਮਸਲਨ ਅਸੀਂ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਨਬਜ ਫੜ ਨਹੀਂ ਸਕੇ ਅਸੀਂ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਹੀ ਅਰਥ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸਕੇ......                   ਬਿੰਦਰਪਾਲ ਫਤਿਹ                    94645-10678